Edward Chraplak
Patron sali nr 21
Edward Chraplak
Patron sali nr 21
Mecenat sprawuje: Zakład Usług Stolarskich M. Wekwert.
Data nadania imienia: 11 listopada 1994 r.
Urodził się 5 czerwca 1912 roku w Westfalii /Niemcy/. W roku 1917 przeprowadził się wraz z matką do Śremu, gdzie rozpoczął naukę w szkole powszechnej. Po powrocie ojca z frontu francusko-niemieckiego zamieszkał w Ujściu. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Gimnazjum Humanistycznym w Chodzieży, a następnie w Seminarium Nauczycielskim w Czarnkowie, gdzie w roku 1932 uzyskał świadectwo maturalne. W latach 1932 - 1933 przebywał w Szkole Podchorążych Rezerwy w Poznaniu. Po ukończeniu służby wojskowej został bezpłatnym praktykantem-nauczycielem w Pniewach. W roku 1934 uzyskał kontrakt, a po zdaniu egzaminu praktycznego etat nauczyciela w Nowej Wsi Ujskiej, gdzie pracował do wybuchu II wojny światowej. 2.05.1939 r. został powołany w stopniu porucznika do wojska. Zwolniono go pod koniec sierpnia z przeznaczeniem do dyspozycji dowódcy garnizonu w Sandomierzu. Przedzierając się do Sandomierza brał udział w wielu potyczkach z Niemcami. Pod Poturzycą został internowany przez wojska radzieckie, ale po paru dniach zbiegł. W okresie okupacji zajmował się organizowaniem tajnego nauczania - zorganizował szkołę polską w Rzeszowicach oraz we wsi Zabawa powiat Sokal. Tam też został aresztowany przez UPA. Uratował się dzięki przyjaciołom. Od tego czasu ukrywał się i organizował podziemną obronę Polaków przez UPA, w czym pomagała mu żona Jadwiga. Nawiązał współpracę z AK uczestnicząc w wielu akcjach. W roku 1945 powrócił w poznańskie i zorganizował pierwszą szkołę w powiecie Trzcianka, w Herburtowie, a później w Białej. W Białej zorganizował ponadto Radę Narodową, Gminną Spółdzielnię, przedszkole, Dom Kultury, Dom Dziecka oraz Technikum Rolnicze. W roku 1950 został przeniesiony do Wągrowca, gdzie pełnił funkcję podinspektora szkolnego, a rok później został kierownikiem szkoły w Gołańczy. Funkcję kierowniczą pełnił do roku 1972, tzn. do czasu przejścia na emeryturę, ale 11 lat przepracował w niepełnym wymiarze godzin. Od roku 1944 należał do ZSL, gdzie bardzo aktywnie działał na niwie ZNP. W latach 1945- 1973 działał w Radach Narodowych oraz w Powszechnej Samoobronie. Od 1950 r. pracował w PTTK jako opiekun zabytków oraz propagator polskości Ziem Zachodnich. Ważną rolę w jego życiu odegrała praca w ZHP, gdzie pełnił funkcję harcmistrza. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi/1973/, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski /1979/, Medalem Komisji Edukacji Narodowej /1982/, Medalem 40-lecia Polski Ludowej /1984/ oraz wieloma innymi odznaczeniami państwowymi i resortowymi. Zmarł 3 grudnia 1987 r.
