Maria Olejniczak
Patronka sali nr 32
Maria Mieczysława Olejniczak
Patron sali nr 32
Mecenat sprawuje: Firma Piekarnia i Cukiernia W. i W. Piotrowskich.
Data nadania imienia: 20 listopada 1998 r.
Urodziła się 1 stycznia 1936 roku w Wągrowcu. Z powodu wybuchu wojny nie zaznała spokojnego dzieciństwa - rodzice Jej ciężko pracowali u Niemca. Wychowywała Ją więc babka, która bardzo wcześnie nauczyła swą wnuczkę czytać i pisać w języku ojczystym. Ze względu na wiek nie uczęszczała do szkoły niemieckiej, co po latach wspominała jako dobrodziejstwo. Po wyzwoleniu została przyjęta do trzeciej klasy Szkoły Podstawowej w Gołańczy. Szkołę tę ukończyła 29 czerwca 1949 r. Od 1 września tego roku zaczęła uczęszczać do Państwowego Liceum Pedagogicznego w Wągrowcu. 8 czerwca 1953 r. zdała egzamin dojrzałości i została skierowana do pracy w zawodzie nauczycielskim. Z dniem 15 sierpnia wróciła do Szkoły Podstawowej w Gołańczy, ale już jako nauczyciel kontraktowy. Przydzielono jej język rosyjski i wychowanie fizyczne we wszystkich klasach, język polski oraz historię, a także wychowawstwo klasy IV. Pięć dni później złożyła uroczyste ślubowanie służbowe w Wydziale Oświaty Powiatowej Rady Narodowej w Wągrowcu. Była jednym z dziewięciu nauczycieli zatrudnionych wówczas w szkole. Poprzez systematyczną i sumienną pracę osiągała dobre wyniki w pracy dydaktycznej i wychowawczej. Systematycznie też pracowała nad podnoszeniem swojej sprawności pedagogicznej. Już w pierwszym roku pracy wzięła udział w wojewódzkim kursie nauczycieli wychowania fizycznego w Puławach. Po drugim roku pracy ukończyła kurs dla nauczycieli języka rosyjskiego w Grudziądzu. W latach 1955- 1958 była słuchaczką Zaocznego Studium Nauczycielskiego w Poznaniu na kierunku historia i filologia rosyjska. Otrzymała dyplom nadający kwalifikacje do nauczania języka rosyjskiego i historii. Zaangażowanie w pracy szkoły zostało docenione przez władze oświatowe i spowodowało powierzenie Jej funkcji zastępcy kierownika szkoły, którą pełniła przez jeden rok szkolny, po czym ze względu na konieczność sprawowania opieki nad dzieckiem złożyła rezygnację. Kłopoty zdrowotne spowodowały też konieczność obniżenia wymiaru godzin pracy i w rezultacie doprowadziły do przejścia na rentę inwalidzką z dniem 30 września 1976 r. Jej pracę pedagogiczną kontynuują dwie córki - Anna i Bogna, pracujące również w naszej szkole. W 1975r. została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarła 7 marca 1997r.
